Column Volzin

Column Volzin

Kletskop

Volgens mijn moeder was ik niet alleen vlot met praten, maar sprak ik ook bijna meteen in correcte zinnen. Kennelijk oefende ik dat als ik in bed lag. Mijn ouders hadden plezier in de hoorbare oefensessies van hun peuter, die ‘praten’ tot kunst had verheven en die wildvreemde mensen zomaar aansprak. Ik moest maar advocaat of dominee worden, zeiden ze later wel eens gekscherend.

In de trein, bij de kassa, in een café, nog steeds geniet ik van ontmoetingen en gesprekken met mij onbekende personen. De laatste jaren is dat trouwens een stuk lastiger geworden. De meeste mensen zijn in die situaties al met iemand in gesprek, of druk met hun mobieltje in de weer. Je moet wel een held zijn om een gesprekje met iemand aan te knopen die volledig verdiept is in zo’n uiterst geavanceerd technisch hoogstandje. Helemaal als hij of zij ook nog oordopjes draagt.

Een paar maanden geleden las ik een kleine ingezonden brief in de Trouw. Iemand schreef dat hij in een café in een Scandinavisch land de vraag kreeg of hij zijn koffie in een speciale beker wilde waaraan je kon zien dat hij openstond voor een gesprek. Het was hem goed bevallen, schreef hij. Fantastisch! Dit was het ei, nee, de beker van Columbus! Zou ik hier niet iets mee kunnen in de nieuwbouwwijk van Nijmegen Noord? Er waren immers diverse signalen dat juist hier de behoefte aan echt contact groot was.

Mijn Rooms Katholieke medepionier en ik gingen aan de slag en vanaf het eerste moment kregen we mensen mee. Inderdaad, advocaat had ook nog wel iets voor me geweest. We vonden een organisatie die de bekers kan laten maken door de mensen met een beperking die zij begeleiden. Dochterlief, net afgestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht, wil er tijd en aandacht aan besteden. De drie horecagelegenheden die we benaderden voor onze pilot reageerden enthousiast en er meldden zich spontaan vrijwilligers die willen helpen bij het opstarten.

Alleen de naam van de actie die uiteindelijk is gekozen. Die is voor mij wel even slikken. ‘Kletskop’. Hoe vaak heb ik dat niet om de oren gekregen. Straks zal ik dat woord op allerlei locaties op bekers en glazen zien staan. Maar als het goed is nu in positieve zin. Binnenkort ga ik mijn eerste kop koffie drinken uit een ‘kletskop’ met een passend koekje erbij. Ik verheug me erop! – Wilma Hartogsveld, september 2019